In memoriam prof. dr. Charles Boucher
Wij zijn allen uitermate ontdaan over het veel te jong overlijden afgelopen week van prof. dr. Charles Boucher.
Charles en ik ontmoeten elkaar denk ik voor het eerst eind jaren ’80 in het AMC en hebben vervolgens tijdens onze opeenvolgende promotietrajecten bij prof. Jan van der Noordaa en prof. Jaap Goudsmit vaak en intensief samengewerkt aan het hiv-onderzoek aldaar. Een door mij in The Lancet gepubliceerde research letter, samen met Charles, Joep Lange, Sven Danner, Menno de Jong en Jaap Goudsmit, waarin wij twee patiënten beschreven bij wie, na aanvankelijke onderdrukking van p24-antigeen in het serum tijdens behandeling met zidovudine monotherapie, na enkele maanden ondanks voortgezette behandeling weer een stijging van p24 optrad, eindigde met de volgende zin: “Further investigations are needed to establish the frequency and clinical relevance of this resumption of viral production in vivo during zidovudine treatment and the mechanisms involved” (1). Het mechanisme voor de virale resistentie die aan onze observatie ten grondslag lag werd het volgende jaar gepubliceerd door Brendan Larder, werkzaam bij de Wellcome Research Laboratories van de producent van zidovudine.
Er ontstond een samenwerking met Larder en enkele jaren later promoveerde Charles op dit onderwerp, met onder andere Brendan Larder als co-promotor. Met het onderzoek naar virale resistentie heeft Charles internationaal bekendheid gekregen en hij heeft dit onderzoek zijn hele verdere carrière voortgezet en zijn passie voor dit onderwerp op diverse collega’s, waaronder Rob Schuurman, Monique Nijhuis en Anne Wensing, met veel succes weten over te dragen. De laatste jaren heeft Charles zich daarnaast intensief ingezet voor onderzoek naar hiv-genezing, het ultieme doel dat hij voor ogen had als sluitstuk van zijn eigen onderzoekscarrière wat betreft hiv.
Daarnaast heeft Charles altijd een groot talent en passie gehad om wetenschap kundig en begrijpelijk te verwoorden naar een breder publiek. En dat niet alleen, maar ook om jong talent voor de wetenschap te interesseren. Van daaruit is de stap naar de oprichting van Virology Education goed te begrijpen. Met Virology Education wisten Charles en zijn VE collega’s up-to-date informatie over de nieuwste inzichten en ontwikkelingen op het gebied van HIV toegankelijk te maken voor zorgverleners en onderzoekers overal ter wereld. De talloze workshops op vele gebieden worden internationaal alom geroemd en gewaardeerd, meest recent nog diverse webinars op het gebied van COVID-19. Dankzij zijn uitgebreide internationale netwerk wist Charles daarbij altijd top experts op hun gebied als sprekers aan te trekken.
Ik spreek graag de wens uit dat zijn naaste collega’s in het ErasmusMC en bij Virology Education de wetenschappelijke en educatieve nalatenschap van Charles met een zelfde passie en inspiratie onverminderd zullen weten verder te dragen en dat dit voor hun allen een bron van troost zal bieden. Het Nederlandse hiv-veld verliest met Charles opnieuw een markante, betrokken en activistische onderzoeker en collega.
Wij wensen zijn vrouw en kinderen heel veel sterkte.
Peter Reiss
1) Reiss P, Lange JMA, Boucher CAB, Danner SA, Goudsmit J. Resumtion of HIV antigen production during continuous zidovudine treatment. The Lancet 1988.
Videofragment uit 1992: nieuwsuitzending over Internationale Aids Conferentie in Amsterdam. Bij 45 sec en 1 minuut 20 vertelt 34 jarige Charles over resistentie en hoe we die zouden kunnen gaan bestrijden.